Autonome neuropathie

Autonome neuropathie heeft invloed op de tonus van de bloedvaten. Door het uitvallen van de nervus orthosymapthicus is er een continue vasodilatatie van de bloedvaten. Hierdoor voelt de voet warmer aan en bestaat de kans op het ontstaan van neuropathisch oedeem. Soms kan dit ook gepaard gaan met een typische brandende pijn, die zich meestal ’s nachts manifesteert (door de aanraking met bedlinnen) (3).

Autonome neuropathie veroorzaakt ook een verminderde perspiratie van de huid. De huid verliest zijn soepelheid, wordt dik, hard en droog met kloven tot gevolg (3, 5).

Hielkloof als gevolg van autonome neuropathie

Ook een verstoorde proprioceptie of positiezin kan een gevolg zijn van autonome neuropathie. Proprioceptie kan omschreven worden als het onbewust reageren van het lichaam op een verhoging van druk. Hierdoor wordt voortdurend de houding aangepast zodat de drukpunten afwisselend worden belast. Wanneer deze prikkel wegvalt, blijft een verhoogde druk aanhouden ter hoogte van een drukpunt waardoor ulceraties ontstaan (3).