Diagnose decubitus: klinische kenmerken
Locatie
Decubitus ontwikkelt zich voornamelijk boven een beenderige structuur, is afgelijnd en beperkt zich meestal tot één plaats (3) (figuur 5). In sommige gevallen kan sprake zijn van een bilateraal letsel, bijvoorbeeld twee hielen.
Figuur 5
Opmerking: decubitus kan ook voorkomen door gebruik van medische hulpmiddelen op plaatsen waar lokaal druk wordt uitgeoefend op zachte weefsels. Dit kan ontstaan door bijvoorbeeld een urinaire katheter of een neusbril voor het toedienen van zuurstof (3).
Klinisch beeld
Het klinisch beeld van decubitus kan variëren. Het gaat meestal om een scherp afgelijnd, min of meer circulair letsel (figuur 6). Onregelmatige wondvormen worden eerder gezien bij IAD of een gecombineerd letsel (decubitus + IAD).
Decubitus kan volgens de uitgebreidheid van de weefselbeschadiging onderverdeeld worden in verschillende categorieën. Er bestaan veel classificaties van decubitus, maar sommige zijn zo uitgebreid dat de bruikbaarheid eerder beperkt is.
In deze context wordt geopteerd voor de indeling volgens de European Pressure Ulcer Advisory Panel. Hierbij is het belangrijk dat de categorieën beschouwd worden als verschijningsvormen van decubitus en niet als fasen die elkaar opvolgen (3).
Figuur 6