De prevalentie van decubitus in België werd voor het eerst geregistreerd in 2008 volgens de richtlijnen van EPUAP. Een decubitusprevalentie van 12,1% werd waargenomen (Vanderwee et al., 2011). Hierbij werd, in tegenstelling tot voorbije prevalentiemetingen, een onderscheid gemaakt tussen decubitus en incontinentie- geassocieerde dermatitis (IAD). De kost van decubitus is hoog, zowel op vlak van financiële impact voor de maatschappij, als het leed dat decubitus berokkent bij de patiënt (Beeckman et al., 2012). Een adequate preventie en accurate behandeling zijn essentieel. In deze tekst worden zowel de pathofysiologie, diagnostische mogelijkheden als enkele pijlers binnen de preventie en de behandeling van decubitus aangehaald.

De 'Richtlijn Decubitus' van V&VN 2021 kan je hier bekijken.